drętwieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, drętwiećeję, drętwiećwiał, drętwiećwieli {{/stl 8}}– zdrętwieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się sztywnym, drętwym; tracić czucie, władzę w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drętwieć — ndk III, drętwiećeję, drętwiećejesz, drętwiećej, drętwiećwiał, drętwiećwieli «tracić czucie, stawać się odrętwiałym, cierpnąć, martwieć» Drętwieć z zimna. Drętwieją komuś ręce, nogi. przen. «odczuwać strach, bać się» Drętwieć ze strachu. Drętwiał … Słownik języka polskiego
cierpnąć — ndk Vc, cierpnąćnę, cierpnąćniesz, cierpnąćnij, cierpł (cierpnąćnął), cierpnąćpła, cierpnąćpli «odczuwać mrowie, dreszcze na skutek strachu, zimna itp.; o zębach, skórze, członkach ciała: drętwieć wskutek doznawanych wrażeń smakowych, czuciowych… … Słownik języka polskiego
grabieć — ndk III, grabiećeje, grabiećeją, grabiećbiał, grabiećbiały «o palcach, rękach: drętwieć z zimna, tracąc możność wykonywania sprawnych ruchów; kostnieć, sztywnieć» … Słownik języka polskiego
kołowacieć — I ndk III, kołowaciećeję, kołowaciećejesz, kołowaciećej, kołowaciećciał, kołowaciećeli «o zwierzętach: dostawać kołowacizny» przen. pot. «o ludziach: tracić orientację (zwykle na skutek jakiegoś zamętu, zamieszania, bałaganu)» Człowiek… … Słownik języka polskiego
kostnieć — ndk III, kostniećeję, kostniećejesz, kostniećej, kostniećniał, kostniećnieli «stawać się tkanką kostną; twardnieć» przen. a) «stawać się stałym, trwałym, nie ulegać zmianom» Kostnieć w rutynie zawodowej. b) «marznąć, drętwieć, stygnąć» Kostnieć z … Słownik języka polskiego
lodowacieć — ndk III, lodowaciećeję, lodowaciećejesz, lodowaciećej, lodowaciećciał, lodowaciećeli 1. «zmieniać się w lód; zamarzać» Jezioro lodowaciało. 2. «stawać się zimnym jak lód; marznąć» Ręce lodowaciały im na mrozie. przen. a) «drętwieć, cierpnąć,… … Słownik języka polskiego
martwieć — ndk III, martwiećeję, martwiećejesz, martwiećwiał, martwiećeli «stawać się martwym; stawać się nieruchomym, nieczułym, tracić czucie; obumierać, sztywnieć, drętwieć, tężeć» Martwieć z zimna, z mrozu. Palce, kończyny martwieją … Słownik języka polskiego
mdleć — ndk III, mdleję, mdlejesz, mdlej, mdlał, mdleli 1. «tracić przytomność, świadomość, omdlewać» Mdleć z bólu, z głodu. ◊ Mdleć z zachwytu, z podziwu, ze strachu itp. «bardzo się czymś zachwycać, coś podziwiać, bardzo się bać itp.» 2. «tracić siłę,… … Słownik języka polskiego
sztywnieć — ndk III, sztywniećeję, sztywniećejesz, sztywniećej, sztywniećniał, sztywniećeli «stawać się sztywnym, tracić sprężystość, giętkość; drętwieć, twardnieć» Ręce, nogi sztywnieją z zimna. Przewody gumowe sztywniały od mrozu. przen. «stawać się… … Słownik języka polskiego
tężeć — ndk III, tężećeje, tężećej, tężećżał 1. «przechodzić ze stanu ciekłego w stan stały, stawać się gęstym, twardym, ścinać się» Galaretka tężeje. Błoto tężeje. 2. «stawać się nieruchomym, sztywnym; drętwieć, nieruchomieć» Twarz mu tężeje. 3. «stawać … Słownik języka polskiego
